اگر که شوکت اين باغ، به چشم تنگ تو خار است
به گوش خود بسپار اين فقط شروع بهار است

به تيغ و دشنه تن ما نکرده پشت به ميدان
و نيز جاي سر ما، نه شانه‌ که سرِ دار است

از آن گلي که شکستيد هزار غنچه برويد
مباش در پي شاهد، فزون ز حد شمار است

به شهرياري شهر شرف رسيده هرآنکس
که مرگ در نظرش جز ميان معرکه عار است

هلا سيوف برهنه، شما و سينه چاکم
که بي‌قراري ايل از صداي پاي سوار است

شکستن گل اگرچه نشانده غم به دل باغ
به جاده لاله نشاندن به پيشوازي يار است

خدا خيرتون بده . تکان دهنده بود!!!