باید ای دل واصل دریا شدن**تا مجالی هست با مولا شدن

باید این دل را ز زشتی پاک کرد**نفس بد اندیشه را در خاک کرد

دیده بستن بر علایق لازم است**خط کشیدن بر سلایق لازم است

جان و دل را سیقلی باید کنی**زندگی را با علی باید کنی

در طریق زندگی باید که دل**آینه باشد نه شنگی و نه گل

باید از پیران عاشق یاد کرد**از جوانمردان عاشق یاد کرد

باید از اروند و کارون یاد کرد**از شلمچه تا به مجنون یاد کرد

باید ای دل مست جام و باده شد**با شهیدان راهی این جاده شد

باید از جان دادن عشاق گفت**روی مین افتادن عشاق گفت

باید از آن چفیه‌های سرخ گفت**از گل و از غنچه‌های سرخ گفت

باید از اشک و گل و لبخند گفت**باید از خون بر روی سربند گفت

یاد باید کرد از آلاله‌ها **گفت از داغ فراق لاله‌ها

باید از آن عشق‌بازی‌ها سرود**باید از آن سرفرازی‌ها سرود

همچو نی شد از جدائی‌ها سرود**باید از آن کربلائی‌ها سرود

باید از خون روی رمل و ماسه گفت**باید از نامردی قناسه گفت

باید از اجساد بی نام و پلاک**استخوان پوسیده‌های زیر خاک

باید از باغ اقاقی‌ها بگفت**از عطش با کام ساقی‌ها بگفت

کهنه غم‌ها را به سبکی تازه گفت**باید از قرآن روی نیزه گفت

آری ایدل صحبت از قالوا بلی است**صحبت از مردان نسل کربلاست

کربلا یعنی سر و جان باختن**جسم خود در زیر تیغ انداختن

کربلا یعنی عطش یعنی شرار**کودکان خسته در حال فرار

کربلا یعنی خیام شعله‌ور**کودکان آل عصمت خونجگر

کربلا یعنی عزای فاطمه**نا امیدی حرم از علقمه

کربلا یعنی عطش در شّط آب**یک حرم در التهاب و اضطراب

کربلا یعنی سلیمان روی خاک**شاه دین با لعل عطشان روی خاک

 کربلا یعنی حیا یعنی طواف**خنجری بر گرد رأسی در طواف