منکه بر عشق تو ای دوست گرفتار شدم

در ره وصل رخت شهره اغیار شدم

کو به کو در همه جا بانگ زدم مهر تو را

تا که پای غم تو در صف انظار شدم

کار عاشق مگر این نیست که بی تاب شود

سوختم در تبت آن قدر که بیمار شدم

سنگهای سر بامی که به رویم می‌خورد

آگهم کرد که من فانی دلدار شدم

کوفه شد کرببلای من و قربانگاهم

حجم این بود که خاک قدم یار شدم

میثمت بودم و چون دار غمت را دیدم

خبرم داد که در عشق تو سردار شدم