بلنده صدای غل و زنجیرم؛ز عمرم سیرم؛خلاصم کن

خدایا خدایا از این بند غم‌ها؛ تو را جان زهرا؛ رهایم کن

در این محبس بسکه دلگیرم

ز غصه زانو بغل گیرم

شبیه آن یاس پژمرده

دلم می‌خواهد که پر گیرم

***

به جانم آتش زند این سندی؛ به آن الفاظی؛ که می‌گوید

اهانت به حیدر اهانت به مادر؛ به پیش چشمم؛ چه می‌گوید

ندارم از سیلی‌اش ناله

اگر دارم بر رخم ژاله

دلم سوزد از کلام او

به زهرا آن یاس چون لاله

***

به دست و پایم اگر من دارم؛ غل و زنجیری؛ چه غم دارم

که من از زنجیر دست عمه؛ میان سینه؛ الم دارم

همان که ثانی زهرا بود

به قلبش ط.وفان غم‌ها بود

همان بانو که به دنبال

سری آواره به صحرا بود