دلم رفته ز دستم بی قرارام ** گدای حسن رخسار نگارم

دل من با صفا شد از صفایش ** از او باشد همه دار و ندارم

به شوقش می‌تپد قلبم به سینه **‌به یادش سر به صحرا می‌گذارم

من آن پژمرده‌ی دلخسته بودم ** خزانی بودم و حالا بهارم

اگر عاشق نبود این قلب خسته ** ولی حالا ز عشقش در شرارم

چنان از شوق او مدهوش هستم ** که می‌خواهم سرشک از دیده بارم

فضای سینه‌ام از عطر او پر ** ز عطر دلجویش مست و خمارم

چنان امشب به یاد او اسیرم ** که دائم گرم مداحی یارم

اسیر حسن آن حیدر مرامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

ظهور کوثر و یاسین شد امشب ** و محراب دلم آذین شد امشب

ثمر داده گل بستان زهرا ** چراغان بیت شاه دین شد امشب

مدار چرخش نور پیمبر ** به این تازه پسر تضمین شد امشب

ز حسن خلق و حسن خلق و منطق ** ز هر سو این پسر تحسین شد امشب

خبر آمد که نوزادی رسیده ** به پشت در صف مسکین شد امشب

شرابم رنگ و بوی کوثری یافت ** مذاق جان من شیرین شد امشب

به هر لحظه بود بر او سلامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

سراپا مستم و پیمانه خواهم ** من امشب همدمی دیوانه خواهم

برای مستی از صهبای کوثر ** رفیق و همدمی رندانه خواهم

برای اینکه دل رونق بگیرد ** نوا و نعره‌ای مستانه خواهم

به گرد شمع نورانی یارم ** دلی مجنون چنان پروانه خواهم

بگردم دور او تا مطلع الفجر ** طوافی گرد آن جانانه خواهم

اگر در میزنم امشب ز ساقی ** کلید و رخصت میخانه خواهم

فقط دلدار من عشق حقیق است ** دلی بی قید هر افسانه خواهم

حقیقت آشکارا در کلامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

الا آئینه‌ی روی پیمبر ** الا تسبیح تو تندیس حیدر

نه تنها زاده‌ی خون خدایی ** تو هستی مظهر الله اکبر

قیام و هم قعود و هم قنوتت ** بود یادآور زهرای اطهر

به شاگردی سلطان کرامت ** تویی که می‌درخشی مثل اختر

به کشتی دل شیدای زینب ** تو هستی یا علی جان عین لنگر

تو با آن سجده‌های پر ز شورت ** ز حّد آدمی رفتی فراتر

تو صیادی من هم صید دامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

دل و جانم فدای یک اذانت ** بمیرم من برای یک اذانت

کجا میرفت قلب حضرت عشق ** به وقت ابتلای یک اذانت

خدا را می‌توان با چشم دل دید ** میان هر هجای یک اذانت

اذانت اذن مستی با خدا بود ** ببر دل را به پای یک اذانت

اذانت بود ایمان مجّسم ** یقین هم لابلای یک اذانت

بیا و قلب من را کن حسینی ** به تکبیر رسای یک اذانت

دل بیمار من را کن مداوا ** به اکسیر شفای یک اذانت

اذانت می‌شود رمز قیامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

مرا هم اهل تسلیم و رضا کن ** غمی در سینه‌ام دارم دوا کن

مرا از قید نفس بی حیایم ** به هوی حیدری خود جدا کن

تو ای داوود آل‌الله، اکبر ** مرا صاحب نفس کن بی‌ریا کن

دمیکه بر عقابت می‌نشینی ** مرا بر خاک نعلش مبتلا کن

بزن از تیر مژگانت بر این دل ** مرا صید غمت ای دلربا کن

الا چشمان تو تندیس عرفان ** دل سرگشته‌ام را با خدا کن

تو شش‌گوشه را شش‌گوشه کردی ** مرا زائر در آن صحن و سرا کن

بود یاد تو بر غم التیامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

اسیر تو مکان تا لا مکان است ** به دستت داروی افسردگان است

قدم‌های تو ای بنیان مرصوص **‌سلوک و وصل هر نسل جوان است

به محشر بر محبان حسینی ** قد سروت به از صد سایبان است

عسل شرمنده از شهد لب تو ** هلال ابرویت همچون کمان است

به شهلای نگاهت دل گرفتار ** دل از شوق تو چون آتشفشان است

مکش شانه به زلفت چونکه دلها ** اسیر زلف تو تا بیکران است

گرفتار غمت یا اشبه‌الناس ** قلوب خیل این بیچارگان است

ز جان محتاج یک عرض سلامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

گل ارباب ای شهزاده اکبر ** رخت مهتاب ای شهزاده اکبر

بحق جده‌ات یاس مدینه ** مرا دریاب ای شهزاده اکبر

مخواه این دل بدون تو بمیرد ** بر آن برتاب ای شهزاده اکبر

به حال این گدای بی سراپا ** بیا بشتاب ای شهزاده اکبر

سلامی می‌کنم برگو جوابش ** ولو در خواب ای شهزاده اکبر

دوباره می‌کنم از دل تمنا ** مرا دریاب ای شهزاده اکبر

بجز تو کی بود مشی و مرامم ** علی اکبر امیر و من غلامم

دلم را شرح دردت مبتلا کرد ** غمت قلب پدر را در نوا کرد

عذاب حق بر آن که با عمودی ** تمام حق احمد را ادا کرد

عذاب حق سنان را تا قیامت ** که بر پهلوی تو نیزه رها کرد

میان جذر و مدّ تیغ و نیزه ** پدر می‌دید و زینب هم دعا کرد

نمیدانم هجوم آن همه تیغ ** به جسم نازنین تو چه‌ها گرد؟

سه بار از پرده‌ی قلب شکسته ** کنار تو پدر نامت صدا کرد

حفاظت از ولایت را کنارت ** در آنجا دخت پاک مرتضی کرد

چه سان بوده مگر احوال جسمت ** که بابایت جوانان را صدا کرد

چگونه حمل جسمی ارباً اربا ** حسین فاطمه تا خیمه‌ها کرد

تو که هر قطعه‌ات افتاده یک جا ** چگونه جمع روی یک عبا کرد؟

الا ای بهترین حسن ختامم ** علی اکبر امیر و من غلامم