تا به کی در پی دیدار شما در به دری//وَ ز هجران گل روی شما خونجگری؟

تا به کی محو جمال رخ اغیار شدن//ولی از ماه رخ فاطمیت بی خبری؟

دلم آلوده شده لقمه ام آلوده شده// باید این لقمه و دل را کنم از غیر بری

نه نمازی و نه ذکری نه قنوتی ای وای//که نباشد ز تو از ذکر و نمازم اثری

باید از جان و تن و هر چه که غیر است گذشت//دیدنت پاکی دل خواهد و نور بصری

کاش بر حال من از لطف عنایت کنی و // شامل من کنی ای یوسف زهرا نظری

جمعه ها صبح دو چشمم پر الماس شود//و غروبش منم و آه و فغان و شرری

کاش بر کرب و بلا برگ براتی بدهند//تا دلم دل بشود از اثر چشم تری

نوکران تو مرا نوکر تو می‌خوانند//وای از این دل که ندارد سوی تو بال و پری

کار درمان من از دست تو بر می‌آید//مددی کن که برآید دلم از بیخبری