وای آقا چه قَدَر محبس و زندان دیدی؟

بی حیایی زعدویت چه فراوان دیدی

کس ندیده است غمی را که تو آنسان دیدی

دوری از خانه و کاشانه و یاران دیدی

 وقتی از هجر و غمت جان رضایت می‌سوخت

جگر حضرت معصومه برایت می‌سوخت

وای از حال تو و خنده‌ی سندی (ل) آقا

دل پر درد تو و طعنه‌ی سندی (ل) آقا

وای از جسم تو کینه‌ی سندی (ل) آقا

وَ چه تلخ است ته قصه‌ی سندی (ل) آقا

وای بر من چه قَدَر قلب شما را آزرد

نام بانوی حیا را چه قَدَر بد می‌برد

شیعیان را که ز داغ تو خبر آوردند

پیکرت را به روی لنگه در آوردند

پیکرت نه که از آن جسم اثر آوردند

صحنه‌ای بود که اشک همه درآوردند

روضه‌ای سخت میان دل شیدا مانده است

غل و زنجیر به اعضای شما جا مانده است

عرشیان شکوه به انسیه حورا بردند

شیعیان نوحه کنان نام تو آقا بردند

بدنت را به روی دست چه زیبا بردند

گریه کردند و گل باغ خدا را بردند

گریه‌ی دخترتان شعله به دلها می‌زد

ناله از داغ شما حضرت زهرا می‌زد

خوب شد دختر تو بعد تو تحقیر ندید

خوب شد دخترکت کنده و زنجیر ندید

هیچکس بر تن تو لطمه و شمشیر ندید

اثر از نیزه و سنگ و اثر تیر ندید

خوب شد بر تن پاکت کفنی آوردند

نوحه خواندند و ادب کرده و خاکت کردند

وای! اما بدنی بود که عریان شده بود

یوسفی بود گرفتار بیابان شده بود

صید بی رحمی آن گله گرگان شده بود

پیکرش منزل صد زخم فراوان شده بود

ناگهان دید یکی چکمه به پا می‌آید

خنجری دارد و با قصد قفا می‌آید