مرا شوق جنونی کن عنایت/مرا جام ولایت کن سقایت 

بِکَن چاهی به صحرای دل من/برای انعکاسات صدایت

بده بر سینه‌ من شرح صدری/به من لطفی کن ای شاه ولایت

بیا و لُکنتم را بر طرف کن/که مداحی کنم آقا برایت

دلم زنگار دارد رنگ غیر است/صفاده بر دل من از صفایت

هر آنچه دارم از تو دارم آقا/تمام زندگی من فدایت

مقرب کن مرا در بزم عشقت/و بعدش مبتلا کن بر بلایت

بلای عشق تو عشق است و ایکاش/نباشم بی تو بی ابتلایت

تمام آرزوی من همین است/بدون تو نباشد این گدایت

اگرچه من گدایی ساده هستم/ولی بر خدمتت آماده هستم

دلم تا با نگاهت آشنا شد/همه ذرات جانم با خدا شد

ز فیض آن نگاه بی بدیلت/دل من هم لبالب از رضا شد

مرا تا شیعه‌ی عشق تو کردند/تمام خوف من عین رجا شد

شکسته پر شکسته دل رسیدم/و نام تو به درد من دوا شد

ز عصیان و گنه فرسوده بودم/ولایت مرحمی بر دردها شد

چو قصد بندگی و توبه کردم/توسل بر تو نور توبه‌ها شد

نمی‌دانم کجا بود و چگونه/که صحن سینه‌ام بیت الولا شد

برای گفتن از نام تو باید/شبیه آب شد پاک از ریا شد

وَ حالا که مقیم عشق هستم/لبم لبریز از نام شما شد

مرا کن سائل دربارت آقا/شبیه میثم تمارت آقا

نوای قلب زارم بوتراب است/همه دارو ندارم بوتراب است

به هر جا پای بگذارم همیشه/همه شور و شعارم بوتراب است

جنون یک گوشه از حالات عشق است/دلیل آری بیارم بوتراب است

تمام شعــرهایم نذر حیدر/که نام مستعارم بوتراب است

در این مستی سر از پایم ندانم/فقط نامی که آرم بوتراب است

دلیل مستی و این کوچه‌گردی/به شهر و هم دیارم بوتراب است

غلام حلقه در گوش علی‌ام/که رمز افتخارم بوتراب است

ز طوفان‌ها غمی در دل نباشد/که حرزی را که دارم بوتراب است

صفای سینه‌ام از نام مولاست/خزانم من، بهارم بوتراب است

گدای خانه‌زاد مرتضایم/که من هم از نژاد مرتضایم