ای دل اهل نظر محو دل‌آرایی تو

دل ما نیز اسیر است به زیبایی تو

هر چه گشتیم نجستیم به هر در که زدیم

هیچ کس را که شود هم قد آقایی تو

هر کلامی که نوشتیم فقط حرف تو بود

هر چه گفتیم نشد مدحت طاهایی تو

ما مسلمان تو و خلوت شبهای توایم

اثر ذکر تو هستیم به تنهایی تو

همه‌ی نه فلک ار قصد دل ما بکنند

باز مائیم و تو هوی اهورایی تو

دل ما گاه گداری که به هم می‌ریزد

باز اصلاح شود با غم شیدایی تو

کاش روز دلم گنبد سبزت باشد

گنبد سبز تو و مرقد رؤیایی تو