ایکه قرار می‌دهی بر دل بیقرارها

بی تو صفا ندارد این سبزی سبزه‌زارها

گذشته اشک از سرم رسیده جان به لب بیا

بیا که عمر سال‌ها گذشته از هزارها

هزار هفته رفته و هزار جمعه فراق

ز هجر توست در دل شکستگان شرارها

چه بر سر دل آمده به روزگار دوریت

سزد از ابن همه بلا به سوی تو فرارها

جهان ز فتنه‌ پر شرر بیا بیا شتاب کن

بیا که با حضور تو گذر کند غبارها

بیا عزیز فاطمه برس به داد ما همه

بیا که شیعه را تویی امید شام تارها

وجود ما فدای تو فدای یک نگاه تو

ای گل باغ فاطمه مدد بده به خارها

دست من است و دامنت چشم من و عنایتت

ای به فدای چشم تو چشم همه نگارها

هست میان سینه‌ام شوق دوباره سفر

به سمت شهر کربلا به سوی آن دیارها

کاش دوباره روزی‌ام سفر به کربلا کنی

بخوانم از تنی که شد اسیر نیزه‌دارها

جان به فدای جد تو شاه غریب و تشنه‌ای

که شد تن شریف او معبر آن سوارها