با اشتیاق روی پروانه می‌شوم

از هجر روی ماه تو دیوانه می‌شوم

یک شب اگر اجازه دهی رؤیت رخت

از جان و دل به غیر تو بیگانه می‌شوم

ای حسن مطلع من و ای شاه‌بیت عشق

من بی عنایت تو چو افسانه می‌شوم

رخصت اگر دهی من از پا فتاده را

آری مقیم دائم میخانه می‌شوم

ظرفم شکسته است ولی با نگاه تو

من خود سبو و باده و پیمانه می‌شوم

اشک از من و عنایت جاری شدن ز تو

با اذن تو به گیسوی غم شانه می‌شوم