زهر کینه جان رسانده بر لبم/در برم تشتی بیاور زینبم

شعله افتاده به جانم از ستم/میروم دیگر از این وادی غم

زهر کینه خاطرم را شاد کرد/تا مرا از غصه‌ها آزاد کرد

پیکرم آتش گرفته خواهرا/زنده شد داغی نهفته خواهرا

دیدن این کوچه بس دشوار بود/دیدن ثانی دون آزار بود

من که می‌سوزد کنون پا تا سرم/یاد کوچه، یاد رنج مادرم

یاد آن روزی که غم تصویر شد/تا قیامت داغ آن تکثیر شد

یاد روزی که فلک هم گریه کرد/کوچه هم از شدت غم گریه کرد

از جنایت آسمان تاریک شد/کوچه بیش از هرزمان باریک شد

مادر ما کز غمی دلخسته بود/از فراق باب خود بشکسته بود

مادر ما غصه‌دار و دلغمین/خسته از هجر رسول‌المؤمنین

ابر نیلی کوچه را پر کرده بود/کینه بود آن شعله را گر کرده بود

پنجه‌ای چون رعد و برق آسمان/آمد و شد یاس ما چون ارغوان

آن پلیدی که سر راهش گرفت/سیلی‌اش برق دو چشمش را گرفت